OPOSICIÓN VECIÑAL Á CONSTRUCCIÓN DUN NOVO CENTRO DE SAÚDE NA ZONA VERDE DA LAMA
Despois do acordo tomado pola Corporación Municipal no Pleno do 21 de abril , polo que se acorda modificar a catalogación dos terreos que hai detras do campo de futbol e pista de tenis da Lama en Escairón , de Dotacional Deportivo a Dotacional Sanitario , a asociación recolle e trasmite o desacordo veciñal a esta agresión . Ademais consideramos que a principal carencia sanitaria do noso municipio non é un novo edificio , senón a dotación suficiente en persoal sanitario .
Recordamos que este foi o primeiro concello da comarca onde se aplicaron os recortes sanitarios , e no 2011 suprimíronse unha praza médica e outra de enfermería . Daquela a protesta veciñal fora masiva e enviáranse case 600 reclamacións persoais ó SERGAS , pero a dotación en persoal quedou mermada , ó mesmo nivel que Pantón con 1000 habitantes menos , ou que Sober con 1.500 veciños menos .
Así na data do 19 de maio enviamos á Consellería de Sanidade e ó Concello o rexeite veciñal á construcción dun novo edificio sanitario , razonado e xustificado .
CONTAMINACIÓN REPETIDA E PERMANENTE DO RÍO PESQUEIRAS . Informe enviado a ADEGA .
O río Pesqueiras é un afluente do Miño que nace nas proximidades de Escairón , capitalidade do Saviñao , na zona da Lama e na zona do Parque Empresarial . Despois dúns dous quilómetros pasa pegado á central láctea de Celega , para continuar uns 5 quilómetros despois ata o lugar de Pesqueiras , e dende alí iniciar o pronunciado descenso ata a desembocadura no Miño , xusto na base da presa de Belesar .
Este río foi couto de pesca ata hai uns 20 anos , no que a contaminación exerzeu de verdugo da vida piscícola , e nas súas marxes operaban ata sete muíños .
Neste febreiro pasado , recibíronse na asociación multitude de queixas polo alarmante estado das augas que baixaban espumosas , e malolentes pese a gran cantidade de choiva caída . De feito as dúas fotos seguintes foron feitas por un veciño que vive nas proximidades do río , no lugar da Veiga , e úns 4 quilómetros e medio despois do paso do cauce pola central láctea de Celega .
 |
|
 |
Tamén se comprobou o fedorento olor das augas o paso do río baixo a estrada e corredor rápido , á altura do desvio ó lugar de Vilamor e da confluencia do rego Saviñao , úns dous quilómetros e medio máis abaixo da central .
ALEGACIÓNS Á INSTALACIÓN DUNHA MINICENTRAL HIDOELÉCTRICA NO RÍO SARDIÑEIRA
RAZÓNS PARA O REXEITE DA MINICENTRAL HIDROELÉCTRICA DOS AMIEIROS NO RÍO SARDIÑEIRA .
1ª – Dada a gran cantidade de explotacións hidraulicas existentes no noso concello e no contorno comarcal , como os macroencoros e estacións eléctricas dos Peares e Belesar , a minicentral do río Pesqueiras e a veciña do río Asma , consideramos excesiva a explotación dos leitos fluviais .
Como o Sardiñeira é un rio de escaso caudal , a construcción dun azud de 5 metros de altura modificaría substancialmente a masa de auga superficial e natural . Ademais deberíase ter en conta o reducido interese enerxético desta minicentral , o que supón un escaso beneficio particular fronte a un gran prexuizo público .
SOLICÍTASE DO CONCELLO A ORGANIZACIÓN DE CURSOS DE MANIPULACIÓN DE PRODUCTOS FITOSANITARIOS NO TERRITORIO MUNICIPAL .
Despois dunha moratoria de varios anos , no presente 2016 entra en vigor a normativa europea que esixe a posesión do título de manipulador de productos fitosanitarios a todo aquel que vaia comprar ou aplicar un tratamento agrícola .
A medida colle por sorpresa a maigrande parte dos nosos veciños , pois nestes anos anteriores o número de cursos foi mínimo e case que unicamente orientado a viticultores .
Consideramos que debe ser compromiso do concello o facilitar o acceso a estes cursos á totalidade dos veciños , e o máis proximo posible para garantir o desenvolvemento das tarefas rurais que secularmente ven facendo a nosa sociedade . Por elo solicitamos que xestione neste senso esta necesidade imposta .
Solicitude de arranxo da estrada LU-611
SOLICITUDE DE ARRANXO DA ESTRADA LU-611 (RUBIÁN-TABOADA), VERTEBRADORA DAS COMUNICACIÓNS NO NORTE DO CONCELLO.
A inicios de xaneiro do 2015 e a instancias de veciños de Xixiriz, retómase esta antiga vindicación e necesidade plurimunicipal. Para conseguir manter poboación no rural e evitar a desaparición a curto prazo da vida rural en Galiza, consideramos básico e imprescindible o mantemento das clasicas vías de comunicación. Non comunican grandes eixos económicos, senón que facilitan a vida económica de moitas e pequenas poboacións que están mantendo poboación e o mesmo tempo produción. Por estes motivos dirixímonos á Consellería responsable de esta vía para expoñer os argumentos que xustifican á intervención.
XUSTIFICACIÓN :
A estrada LU-611 entre Rubián e Taboada supón a vertebración das comunicacións dunha amplia zona rural que manten poboación que implica ós concellos de Bóveda, Paradela, O Saviñao e Taboada.
Esta vía está á espera dunha actualización dende fai máis de vinte anos. Na actualidade presenta un estado de conservación moi deficiente, con erosión moi acusada da capa asfáltica superficial, que nalgúns tramos está prácticamente desaparecida.
Comunica os concellos de carácter netamente rural, con economías basadas na gandería e o leite, e facilita a comunicación entre pequenas pero múltiples localidades pertecentes ós catro concellos. Supón un atallo ou by-pass que une a N-540, entre Lugo e Ourense, e a LU-546 entre Lugo e Monforte de Lemos.
Clamor popular pola suba do IBI e o exceso recadatorio do concello
Dende a Asociación veciñal vémonos na obriga de trasmitir o clamor popular debido ao descontento de todos os veciños e as veciñas do Saviñao pola suba do IBI deste ano, que experimentou un incremento dun 20%, co que as familias se ven seriamente perxudicadas.
Esta desproporcionada suba fraguouse xa hai un ano, cando nos presupostos para o 2014 o equipo de goberno incrementou a tarifa impoñible do 0,55 ao 0,65. O que daquela ninguén sabía era que ese coeficiente ía significar un incremento do 20% no recibo catastral, o que supón en moitos casos recibos de ata 800 ou 1.000 €, máis propios de vivendas ubicadas no centro das grandes capitais.
Este afán recadorio do Concello non é novo, pois como xa denunciara a Asociación no seu momento, tamén se incrementou o recibo de alcantarillado e lixo (nun 120%), todas as taxas municipais (vaos, licenzas, auga), o prezo da gardería (no 100%), etc. Estas subas responden á necesidade do Concello de gravar aos veciños con impostos directos para manter as catro dedicacións exclusivas do equipo de goberno a costa dos petos dos veciños. Hai uns catro anos o Alcalde afirmou, despois de gañar as eleccións, que eses catro salarios ían significar un aforro para o Concello. A realidade é que supuxo un saqueo continuo á veciñanza.
A pesar dos elevados impostos que pagamos, hai unha grave carencia de servizos públicos: non hai unha residencia de maiores accesible e pública, por non quererlle aboar á Deputación a parte correspondente da compra xa executada do solar; a gardería está totalmente privatizada e cuns prezos moito máis elevados dos que se pagan nas “ Galiñas azuis “ concertadas coa Xunta; xa non temos servizo de Protección Civil ou Grumir; tampouco hai centro de día, nin punto de información turística; as actividades lúdicas e formativas son todas pagadas polos asistentes; o cemiterio está privatizado; reducíronse as horas de axuda a domicilio, malia o incremento dun 50% no prezo, etc. É dicir, non hai a mínima contrapartida en prestacións sociais que xustifique este gravamen impositivo.
RELACIÓN DE TEMPLOS E MOSTEIROS MEDIEVAIS NO MUNICIPIO DO SAVIÑAO .
A Asociación Veciñal do Saviñao , en base aos traballos de investigación de Enrique Pérez Losada , presenta unha recompilación dos antigos asentamentos relixiosos nas terras do Saviñao anteriores á Idade Moderna .
O que pretende a asociación é poñer en coñecemento a gran cantidade de templos cristiáns que poboaban estas terras na Idade Media . Este traballo divídese en dúas partes, na primeira faise mención dos templos e mosteiros situados no territorio da Ribeira Sacra deste municipio , deixando para unha segunda parte os ubicados fora das zonas de ribeira , localizados máis ó interior . Procúrase detallar os máis descoñecidos ou omitidos noutros estudos .
A intención é dirixir este traballo á Comisión de Seguemento da candidatura da Ribeira Sacra á Patrimonio da Humanidade , para que poida servir de aportación argumental na consecución desa desexada figura de interese cultural .
PARTE PRIMEIRA. TERRITORIO DO SAVIÑAO DE RIBEIRA E BOCARIBEIRA ( BIC RIBEIRA SACRA )
Propostas de mellora da oferta turística do noso municipio
Na data do 3 de decembro do 2015, acodimos a unha reunión solicitada polo concellal responsable de turismo. Adxuntamos unha serie de medidas encamiñadas a potenciar esta actividade para incrementar o interese dos visitantes polo noso territorio.
1. FACILITAR A VISITA ÁS EGREXAS ROMÁNICAS
Dado que é un dos principias motivos de asistencia de visitantes, esta é unha grande carencia, a visita ó interior dos templos. En tanto non se faga un convenio entre o bispado e a consellería para facilitar persoal que atenda esta necesidade, o concello podería ter algún responsable de abrir os templos previa solicitude.
2. ELABORECIÓN DUN MAPA DO MUNICIPIO.
É imprescindible cara a información a quenes nos visitan, dun mapa global do municipio. Nel deberán figurar todos os elementos de interese:
Puntos de servizos (sanitario, oficinas bancarias, farmacias, veterinarios, correos, etc), egrexas románicas, os dous dólmenes, adegas, áreas de recreo (praia da Cova, Belesar, ponte Mourulle …), ecomuseo de Arxeriz, casas de turismo rural e locais de restauración, ….
3. SINALIZACIÓN DOS ACCESOS ATA O DOLMEN DA LEIRA RAPADA.
Xa que o seu descobremento foi a derradeira novidade, habería que poñer sinais metálicas na estrada ata Vilatán, e dende alí colocar 5 ou 6 sinais de madeira que indiquen o camiño ata o dolmen. Como se fixera para a sinalización do de Abuíme. Tamén debe ser subida ó punto dixital de información turística.
4. RESPONSABILIDADE MUICIPAL E XESTIÓN DA RUTA DE SENDEIRISMO DA RIBEIRA SACRA DO MIÑO (PR-G 162).
Dado que é a única ruta homologada do municipio e case que de toda a ribeira do Miño, e dada a gran cantidade de grupos de sendeirismo que veñen a recorrela, solicitamos que sexa o concello quen a asuma e se faga cargo dela.
Ata agora foi a asociación quen a diseñou, rozou, conseguíu subvención e homologación, a promocionou, e se encargou de mantela limpa nos anos 2013, 2014 e 2015. Agora debe ser o concello quen se encargue da limpeza anual (tramos a tractor e outros a pé a cargo das brigadas de incendios ou persoal municipal), da promoción, da publicación no factbook institucional, responder as solicitudes de información, subila ó punto de información dixital.
5. EXCAVACIÓN DALGUNHA MÁMOA.
Coa existencia de dous dólmenes no territorio, somos o único municipio da Ribeira Sacra que ten monumentos megalíticos visitables. É coñecida a existencia de numerosas mámoas no noso término, polo que deberían aproveitarse axudas e subvencións cara a financiar a excavación dalgunhas destas mámoas. Elo convertiríanos a bó seguro, nun municipio de interese arqueolóxico que incrementaría as visitas.
6. ALTERNATIVA ÓS ACCESOS Á PRAIA DA COVA.
Todos os veráns vemos como a circulación cara á área fluvial da Cova se torna en caótica e certamente perigosa. Proponse que se faga en traxectos unidireccionais, como se fai en moitos lugares de gran afluencia turística.
A baixada cara a praia manteríase tal como é actualmente, dirección dende O Priorato á praia. A subida podería ordenarse por Soutomango e Arxuá, para o que habería que reforzar esta estrada local.
Para evitar inconvintes ós usuarios e propietarios das terras, poderíaselles permitir a circulación en ambos sentidos, sinalando esta excepción convenientemente.
7. UBICACIÓN DUN CAMPING.
A carencia dun camping en toda a Ribeira Sacra é un dos puntos débiles dos servizos da nosa comarca. A área da Cova, ampliada coa compra por parte do concello dalgunhas parcelas aledañas, sería un lugar idóneo para prestar este servizo, que podería completarse coa instalación duns bungalós. Sería pioneiro na cobertura desta necesidade de crecente demanda.
A desfeita de Diomondi
Na tarde-noite do inocente 28 do nadal de 2010 derrubábase a fachada do palacio obispal de Diomondi, edificio medieval que servía de descanso estival ó obispado lucense. O suceso ben podería atribuirse ás inclemenzas metereolóxicas, de non ser porque dende a última restauración de fai 5 anos xa se lle notaba certa “panza” na fachada ; e de que as dúas ou tres filas de tellas da cornisa N. e O. do edificio levaban desprazadas facia máis de dous anos permitindo filtracións de auga. Sin que ninguén dera nota nin voz de alarma.
O evidente aconteceo. A asociación tivo a sorte-desgraza de dar o aviso de alarma e de denunciar o abandono ó que se somete todo o patrimonio histórico-cultural do noso concello. E elo abrangue dende o concello, ata o crero e a Dirección Xeral de Património, pois ninguén foi capaz de evitar o que para os veciños de “ a pé ” era evidente.
15 días despois do derrubo e díante das choivas torrenciais que seguían a caer, solicitamos á alcaldía que se tomara a iniciativa de cobrir a fachada para evitar a contínua erosión que auga e vento estaban a facer e que se adintelaran os vanos dos ocos. A alcaldía sen permiso de Patrimonio non actuaba (pero ¿pedirían dito permiso ou tan sequera chamarian?). Un mes e 5 días despois lévase a cabo a laboura preventiva de novas erosións: dintelanse ocos de ventás e porta, aplícase un morteiro na desgarrada fachada e apuntálase a estructura exterior do edificio.
Dende a asociación reclámase unha pronta e imprescindible restauración deste notable edificio e conxunto declarado Bien de Interés Cultural, feito no que se suman asociacións de toda Galicia, como foi o caso da asociación de amigos do románico O Sorriso de Daniel. Así na data do 6 de febreiro acoden solidariamente unhas 70 persoas de toda Galicia asociadas ó devandito grupo, sumándose a úns 50 veciños que os esperamos. O catedrático de arte Yzquierdo Perrín comenta datos da egrexa románica. Mª Nieves Peiró resume todo o estudo que leva facendo do edificio obispal e o decano dos arquitectos de Ourense Xan Rodriguez descobre as causas do derrubo e as condicións da necesaria restauración. No acto leuse un comunicado que sería presentado como moción ós 3 partidos políticos do arco parlamentario galego a fín de institucionalizar a conservación do románico como necesidade histórica.
Dous anos despois, a asociación O Sorriso de Daniel acude de novo ó templo a reclamar a falta de restauración . No mesmo acto a institución da egrexa, na boca de Carnero, confirma a falta de fondos para aplicar nesta necesaria actuación. Unha vez máis queda patente a ausencia do necesario dialogo entre os estamentos políticos e crericais para tratar de darlle unha utilidade que xustificase a súa reparación.
Namentras comprobamos como a fragante e descomunal hipoteca da Cidade da Cultura enterra toda iniciativa no campo da historia-património-cultura galegas. Esperemos que queden algúns céntimos sobrantes para restaurar unha peza clave no corredor de templos románicos que dan nome e fama a nosa Ribeira Sacra.
Na data do 27 de agosto do 2014 publícase na prensa a intención da Dirección Xeral de Patrimonio da Consellería de Cultura da Xunta de Galicia de restaurar o Pazo Obispal, unha moi boa nova cara a conservación do noso patrimonio.
É no verán do 2015 cando felizmente vemos rematada a obra de restauración da fachada do Pazo. Consistíu nun groso morteiro na fachada e reposición dos dinteis da portada e ventanais , así como do retellado da ala do pazo e ubicación dunha plataforma na pranta do interior . Recupérase así unha peza básica no amplio catálogo do románico da Ribeira Sacra que está optando a recibir o recoñecemento de Patrimonio da Humanidade. Recoñecemos e agradecemos o interese da Dirección Xeral de Patrimonio.
No mes de abril do 2016 acode o Conselleiro anunciando que se continuará coas labores de restauración na igrexa , con limpeza da fachada , reforzo da espadana e retellado .
Dende a asociación propúxose darlle unha utilidade ó edificio do pazo . Considérase que sería oportuno que fose utilizado como albergue para os camiñantes do Camiño de Inverno , pois este punto estratéxico está a 100 quilómetros exactos do destino Compostela , e a día de hoxe non hai habilitado ningún na comarca .
CALENDARIOS ANUAIS
No ano 2013 iníciase a edición do calendario da asociación , coa intención de divulgar e dar a coñecer o noso municipio , así como de promocionar o paisaxe e patrimonio .
Para a elaboración do calendario do 2014 a temática é a paisaxe da Ribeira Sacra do Miño .
No 2014 decídese facer un concurso fotográfico , no que a foto gañadora ocupará a portada , e recibirá un premio consistente nunha noite na casa de turismo rural de Santo Estevo para duas persoas , con cea e almorzo incluídos . Este ano o motivo elexido son fotos feitas dende a ruta de sendeirismo da Ribeira Sacra do Miño ( PR-G 162 ) .
No 2015 repítese o concurso . Esta vez o motivo é a construcción civil no municipio .
O concurso ten como tema as festas tradicionais. A foto gañadora foi enviada pola Asociación Veciñal de Vilelos.
MAPA DO SAVIÑAO
