Quizais pola excesiva e continuada choiva caída este pasado inverno , quizais o reblandecemento do chan , provocaron unha acentuación da inclinación do ortostato central do dolmen , que cunha clara tendencia cara o centro do monumento , ameaza con derrumbarse .

Con esta preocupante apreciación , o 24 de marzo do 2014 diríxímonos díante da Dirección Provincial de Patrimonio de Lugo , dependente da Consellería de Cultura , Comunicación Social e Turismo da Xunta de Galicia . Explicamos o estado e solicitamos actuacións tendentes a estabilizar esta parte do monumento .

Este majestuoso Nogal (Juglans regia) se encuentra en el lugar de Licín, perteneciente a la parroquia de Santa Eulalia de Licín, a unos 100 metros del viejo camino real de Monforte a Chantada por Belesar «citado en un documento judicial por un pleito de titularidad del 1746″, y está en un terreno al lado de la carretera que separa la finca de la Casa Grande de Licín a la que perteneció. Estas tierras pertenecían al dominio de Real Monasterio de A Cova–Sanviñao. A poca distancia del Nogal se puede contemplar, sepulturas antropomorfas, o en el patio de una casa cercana un antiguo estanque con un curioso sistema de regulación de entrada y salida del agua, y no muy lejos se encuentra el Castro de Licín o también llamado » Castro de Illón«.

En documentos del siglo XIX se menciona el terreno en el que se encuentra el Nogal, al que llaman «A Nogueira da casa». En otro documento del 1828 se refiere al mismo como «Nogal de Santiso propiedad de la casa».

Los vecinos de más edad recuerdan «A Nogueira» del mismo tamaño que hoy tiene y hablan que ya sus abuelos hablaban de un Nogal de grandes dimensiones en la citada finca.

A Nogueira da casa tiene más de 8 metros de perímetro y seguramente fue plantado por la Casa grande de Licín hace más de 500 años posiblemente para alimentarse de sus frutos. El origen de esta casa se remonta a la segunda mitad del siglo XV, en cuya fecha se hallaba habitada por un personaje de ascendencia francesa, Germán Godín «el viejo», en calidad de forero del dominio directo de San Martín de A Cova.

Enrique Pérez Losada, vio reconocido su esfuerzo por proteger este ejemplar único, al ser reconocido por la Consellería de Medio Ambiente, a través de su Dirección Xeral, como especie incluida dentro del catálogo de «Árbores Senlleiros de Galicia», lo que implica que a partir de ahora este Juglans regia, se verá especialmente protegido y divulgado como ejemplar único en nuestra comunidad.

datos proporcionados por Enrique Perez Losada

Visto o descoñecemento global, pola nula información municipal, do proxecto da obra do entorno do cementerio, do que nin a oposición política tivo noticia, dende a asociación diríxese solicitude de execución dos dereitos do veciño recollidos no ROF e na LRBRL, concretando estos en:

1º – Envio da copia do acordo municipal no que se autorizan as obras, referido o acordo da Comisión de Goberno, que por lei xa debera expoñerse no taboeiro público do concello, e motivou a intervención (esteril) do Defensor do Pobo.

2º – Faciliten o examen e consulta do Proxecto de Obra que recolle as “secretas” intencións do que alí se pretende facer.

Esperamos resposta, e do contrario irémola buscar. Escairón a 14 de marzo do 2013.

Facilítannos o proxecto da obra de adecuación do entorno do cementerio, incluído nunha extensión da zona verde de Escairón ¿?. No proxecto non figura a intención de cortar a árbore, sí a colocación dunha xardineira na entrada do cementerio. ¿Quen deu a orde de arrancar o plataneiro?

Que o alcalde do concello do Saviñao ten unha aversión especial polas árbores é algo coñecido xa dende fai anos, pero e que onte os traballadores municipais executaron a orde de amputar a única àrbore que daba presentación ó cementerio de Escairón, un impresionante plataneiro. Esto provocou alarma e indignación en moitos veciños que se dirixiron á asociación.

Esta era unha peza de gran porte que ademáis de engrandecer o espazo do campo santo, daba cobixo os veciños na espera dos actos fúnebres, facendo ese tempo máis levadeiro, sendo todo un símbolo da dicotomía vida – norte que acompaña á existencia do ser humano.

Dende a asociación non se comprende cal é o motivo de cercenar esta impresionante peza arbórea, xa que non interrompía o tránsito nin molestaba nin ameazaba os muros do campo santo.

Esta é unha mostra máis da fobia que o noso alcalde parece ter coa natureza e coas pezas arbóreas. Xa fai tres anos que se fixera unha desfeita coa poda de todos os castiñeiros de índias que hai na beirarrúa do fondo da Devesa, o que supuxo o secado de tres de eses exemplares (aínda non reprantados a día de hoxe) e a inexistencia de floración que é o elemento máis agradecido de esa especie. Pero repítese esa estratexia de “rabizar” polo curto as polas é xeneralízase cada ano en todas as especies que hai no entorno de Escairón: na área de tras do campo do futbol vello e no perímetro do mesmo, na estrada que leva ó campo de futbol novo,.. parece como si lle molestase a sombra e a copa, e pretendera convertir cada peza nun bonsái. Fai dous anos, e coa disculpa de liberar os horrorosos edificios que circundan á Devesa, levouse a cabo a “capadura” das cabezas de cinco exemplares dos maxestuosos carballos , que aínda a día de hoxe non teñen garantida a supervivencia. No pasado ano solicitouse pola asociación a reposición de 9 pezas que foron secando no núcleo da Devesa, no intento tan só unha prendeo. Este ano solicitouse un novo intento de reprantación, pero vemos como a tempada remata e non se repuxo unha soa peza. Tamén se solicitaba por parte das nais que acuden cos seus fillos ó parque infantil a prantación de árbores ornamentais que co seu colorido humanizaran un pouco aquel entorno desolado e espido, pero iso non lle gusta ó noso alcalde. Pero e que ademáis de todo isto, no proxecto do PXOM pretendese convertir todo o perímetro da Devesa en espazo “Equipamental” que facilite a construcción de máis edificacións de servizos do concello, limitando e costreñindo o espazo patrimonial da Devesa, feito que a asociación denunciou.

Todos estes feitos apuntan a unha falta de sensibilidade especial do noso alcalde co patrimonio natural, empeñado en pechar todo espazo verde e público con ostentosas balaustradas de pedra que “encortellan” e encaixonan o que xa de por sí desprende halos de libertade e amplitude.

O feito actual, a amputación da única peza de plataneiro que animaba o entorno do cementerio, está xenerando innumerables criticas nos veciños, que non entenden o motivo nin a finalidade de tamaña agresión. Dende a asociación trasmitimos o descontento veciñal xenerado e pedimos do noso administrador municipal un pouco máis de sensibilidade cos espazos públicos verdes, xa que estes son usados, apreciados e conservados día a día polas distintas xeneracións, e de seguir así non poderemos legar ás xeneracións futuras.

6 de marzo do 2013.

Na data do venres, 8 de marzo do 2013, pudemos comprobar como os peores temores se facian realidade e a árbore do cementerio de Escairón xacía desraizada ás portas do cementerio ó que durante máis de 65 anos deu beleza e protección.

Namentras en Escairón e parroquias próximas non para de escoitarse un clamor popular: é unha barbaridade. E aínda non atopamos o sentido nin a motivación que poido mover ó noso alcalde e equipo de goberno a executar tal vandalismo institucional.

O vello plataneiro, plantado polos pequenos da escola alá polo anos 50 do anterior século, era a única exemplar que sobrevivía daquela plantación que describía un túpido corredor a modo de tunel arbóreo que daba entrada a Escairón dende a vella estrada de Chantada. Moitos daqueles pequenos están hoxe rabiosos pola insensata demostración de poder absoluto.

O maxestuoso exemplar non facia dano algún as paredes do campo santo, pois distaba de él uns 12 metros. Nin as súas raizes levantaban pavimento, nin as impresionantes polas supoñian ameaza algunha.

Dende a perspectiva de quen non vive aquí pódese opinar que non é máis que unha árbore máis no oceano boscoso que nos rodea e que a actitude da xente é unha resposta de histeria e sensacionalismo.

Nada máis lonxe da realidade, esta peza tiña para os veciños de Escairón un sentido especial, unha simboloxía existencial na que se percibía a dualidade vida – morte, árbore vigorosa – terra inerte. Baixo a súa sombra agardábase para dar a última despedida a seres queridos, invitaba a convertir en placentero paseo a visita íntima a quenes descansan eternamente e servía de plácido asento e testigo de conversas. Ata no seu pé foron repartidas as cinzas nun acto predeterminado de fusión coa natureza, nunha intención de fertilidade: “coas miñas cinzas medrarás e pasarei a formar parte de ti”. Non era unha árbore máis.

Pero todo este sentimento non foi percibido por quen non ten a mínima sensibilidade, pola ignorancia de quen non entende que a natureza tamen é patrimonio e está moi arraigada na esencia de todos os que convivimos nesta terra especial. Agora só esperamos que tamaña agresión á identidade do pobo lle acabe por pasar factura.

Continuando coa actividade da asociación de coidado e protección da Devesa, e tal como vimos repetindo todos os anos por estas datas propicias para as labores de plantación, e por certo con boa resposta por parte municipal na reposición anual, notificamos ó concello a necesaria reposición das pezas que causaron baixa neste último ano. Ademais desta atención anual, neste ano solicítase unha laboura de poda, saneamento e selado dos exemplares máis lonxevos, cara a evitar esgañizamentos que poden acortar a vida e con elo a duración de este querido patrimonio .

Sigue leyendo →

Na data do 16 de marzo do 2013 a comarca de Monforte, Chantada e Quiroga, unha poboación de úns 60.000 habitantes que conviven nun amplo territorio que abarca dende A serra do Faro ata O Caurel, e dende as terras de Sarria ata Os Peares, sáen polas rúas de Monforte a expresar o rexeite da integración do hospital de Monforte en Lugo.

Unhas 10.000 persoas, con moita presenza de elevada edade, recorreron e clamaron por unha sanidade máis próxima, por non ter que volver os tempos de coller un taxi e correr cara á Lugo. A integración da área de Monforte en Lugo conleva a centralización do presupostos e das decisións na capitalidade, en nun medio prazo o recorte de servizos baixo a disculpa da mala rendibilidade economica. Baste mirar para o que acontece no Barco de Valdeorras, que un ano despois da integración en Ourense xa perdeu o laboratorio e algunha especialidade pediátrica, nun só ano.

Dicir que corren perigo as especialidades dun só médico (Neuroloxía, Reumatoloxía, Endocrinoloxía e Neumoloxía), así como a obstetricía. Pola contra, aínda está sin executar a tan prometida e necesaria UCI, ou a especialidade de Xeriatría tan demandada pola realidade social da comarca.

Dende a asociación, seriamente comprometidos cos dereitos cidadáns, organizouse unha charla explicativa e publicitouse o acto en todas as parroquias do municipio. A asistencia de veciños do Saviñao foi notable nunha acción popular masiva na que, dito de paso, a TVG pública nin se dignou a enviar unha unidade, omitindo a realidade e pretendendo manipular a información. É a realidade dun país descabezado onde a xente ten que defender na rúa as agresións que recibe do parlamento galego.

ACORDO DE ACCESO Ó BALNEARIO DE AUGAS SANTAS PARA OS VECIÑOS DO SAVIÑAO.

No ano 2010 a directiva da asociación acordou co Director Xerente do Balneario unhas condicións de acceso, en virtude da proximidade, a certos servizos nunha condicións máis asequibles para os veciños do Saviñao.

Dende entón, cambiou a empresa, pero as condicións mantéñense.

PUBLICIDADE ACORDO BALNEARIO

A Asociación veciñal diríxese ós medios de comunicación comarcais a propósito da non inclusión do Saviñao no Plan de Teleasistencia.

Si nos inicios do ano 2013 denunciábamos a constante perda de servizos que vimos sufrindo no Saviñao no último ano e medio, agora volvemos a comprobar como o noso alcalde non parece disposto a aportar un só euro para beneficio das persoas maiores do municipio, ó negar a acollida ó Plan de Teleasistencia presentado pola Diputación.

Dito plan aportaría unha axuda e protección ó comunicar ás persoas maiores que viven soas e que non reciben servizos de dependencia, contribuíndo a que vivan no seu lugar, fixando poboación e evitando a migración a outros concellos na busca dunha residencia. Para elo o concello debería aportar a metade da inversión. Dos 67 concellos da provincia, tan só CATRO decidiron prescindir de este servizo, convertíndonos nunha negativa e insolidaria excepción.

Sigue leyendo →

A Asociación Veciñal do Saviñao, a traves da súa presidenta Violeta Perez Figueroa, diríxese díante da Alcaldía do Concello do Saviñao para mostrar a súa disconformidade pola pretendida suba das tasas da Gardería Municipal.

EXPOÑENDO:

Díante da proposta presentada pola directora da gardería ante os pais dos nenos na que se anuncia unha modificación e suba das tasas de 110 a 220 €, a asociación veciñal na que están integrados moitos pais afectados considera:

• Un incremento de máis do 100 % é abusivo e non xustificable no momento actual, limitando o acceso a este servizo ós fillos de moitas familias do noso medio.
• O feito de que non contemplen descontos en función da renda familiar é discriminatorio e contradice o reglamento que regula ás garderías públicas, e esta a é, aínda que a xestión sexa privada.
• Que as tasas dunha gardería municipal están reguladas polo Decreto 70/2007 polo que non poden ser modificadas unilateralmente polo concello nin pola empresa adxudicataria.
• Que a concesión do servizo á empresa adxudicataria remata neste presente ano 2012.

Sigue leyendo →