Paixon polo cemento
O Concello do Saviñao ten intención de gastar 33.000 euros nunha obra que terá como resultado encerrar con cemento outra vez os espazos verdes de Escairón. Neste caso, trátase dunha berarrúa arredor do Campo da Lama. Ademais de innecesario, este aro de cemento contribúe a reducir aínda máis o espazo verde no que se atopa o antigo campo de fútbol.
O máis preocupante é que este proxecto está na liña das actuacións do Concello desde hai anos con respecto ás zonas verdes da vila. En vez de valoralas e potencialas para o lecer das veciñas e os veciños, estánse a estreitar, rodeándoas de antiestéticos, inútiles e caros elementos “duros”. Podemos poñer os seguintes exemplos:
A Devesa, que é sen dúbida a maior riqueza patrimonial de Escairón, leva anos reducindo o seu perímetro. A última actuación foi a colocación dunha balaustrada incomprensible, cara e fea, que mesmo dificulta o acceso. Mentres tanto, os magníficos carballos centenarios precisan con urxencia unha poda que a Asociación veciñal do Saviñao leva anos pedindo e que nunca se levou a cabo. A necesidade da poda non é só cuestión de saneamento das árbores, neste momento constitúen un perigo para as persoas, porque caen constantemente anacos de pólas que poden mancar gravemente a alguén. Hai poucos días, a un veciño caeulle unha rama no coche que tiña aparcado debaixo dun carballo situado na parte superior do arboredo. Desta vez, só lle rompeu o vidro do coche, outro día pode haber un accidente grave.
As obras no cemiterio provocaron unha forte polémica cando se derrubou o enorme plataneiro que protexía do sol e da calor á veciñanza. Hoxe só hai unha tórrida esplanada de cemento e catro arboriñas que parecen, en comparación coa outra, plantas nun testo.
A Praza Maior é outro exemplo. Hai poucos meses pechouse ao tráfico unha das rúas que rodeaban a praza e, en vez de aproveitar para introducir algun elemento natural, alguna árbore, algo verde que humanizase a praza e a fixese atractiva para a poboación, limitáronse a enlousar radicalmente o novo espazo.
No Campo da Lama tamén se colocou unha balaustrada igual cá da Devesa e agora queren pechar máis o espazo verde cunha beirarrúa. Tendo en conta que no PXOUM o campo de fútbol non aparece como zona verde, senón como Equipamental , dá medo pensar cal será o seguinte proxecto.
Estas actuacións transparentan unha filosofía por parte do Concello que se resume no desprezo polo verde e a paixón polo cemento. O noso maior capital é a Devesa e a súa área circundante. É unha zona de lecer imprescindible para a calidade de vida das veciñas e, en lugar de deixala deteriorarse, o Concello debería comprometerse a coidar esta riqueza natural e a deixarlla ás próximas xeracións como unha valiosísima herdanza que tamén nós recibimos, non hai que esquecelo, coa condición de que o seu uso fose o disfrute do pobo.
Visita veciñal dolme de Abuime
Despois das conversas mantidas cos veciños propietarios das parcelas de acceso ó dolmen de Abuíme, e de conseguido o seu permiso de paso, e para celebrar este acordo, procédese a limpeza do acceso e do perímetro do monumento megalítico.
Para celebrar esta falta de institucionalización do acceso, organízase a visitar ó dolmen de Abuíme, nun acto público no que se explica o significado de este monumento naquel momento da prehistoria, así como o aspecto actual. Acoden máis de 80 persoas.
Reposición do surtidor de auga da área da Lama
A Asociación Veciñal do Saviñao diríxese diante da Alcaldía do Saviñao coa finalidade de
EXPOÑER:
Que dende sempre existíu ó lado do campo de futbol da Lama en Escairón unha fonte e que, dende que se fixeron as obras de canalización polo borde do campo e a área verde que existe detrás diste, foi sustituida por un punto surtidor de auga á altura da pista de tenis.
Tendo en conta que esta é unha zona de práctica deportiva, por canto ademais do campo de futbol hai outro campo de futbol Indoor, unha cancha de tenis e un parque con aparatos de exercicio biosaludables, é necesaria e imprescindible a existencia de un surtidor de auga coa que poidan refrescarse quenes acoden a facer exercicio.
Recentemente comprobamos como o surtidor que alí existía foi inutilizado, privando ós veciños deste servizo necesario e apropiado como complemento de calesquera práctica deportiva, nun espazo masivamente utilizado por xente de todas as idades.
Solicitude ó Consorcio da visita ó románico
A Asociación Veciñal do Saviñao dirixíuse antes do verao de 2012 ó Consorcio de Turismo da Ribeira Sacra, como entidade responsable da promoción do turismo na nosa zona, solicitando que se procure, con todos os contactos posibles, a apertura das egrexas románicas da comarca.
Consideramos que o motivo fundamental que atrae ó visitante ás nosas terras é o patrimonio románico. Quen acode aquí leva unha desilusión e frustración ó comprobar que todo ese património que se anuncia, e que mesmo apadriña co seu nome ós concellos de Ourense e Lugo que o conforman, non pode ser visitado, tan só dende fora e sen a máis mínima explicación. Trabállase noutras iniciativas, como a Ruta dos Viños, a hostelería e a cociña, o golf, as festas medievais, etc, son elementos que engaden encanto e complementan o motivo pricipal da visita ás nosas terras, que está aínda sen solucionar, acceso ó románico.
Dende fai dous anos unha empresa ven ofrecendo unha media xornada de visita ó románico de cada concello. Máis a oferta parécenos moi escasa, por canto tan só se visitan 3 templos en cada ún dos concellos (no Saviñao, das 7 egrexas románicas tan só se visita Stº. Estevo de Ribas de Miño), e moi limitada xa que ún só día á semana supón unha restricción á disponibilidade e á accesibilidade ó románico.
O feito de que a nosa zona xeográfica, denominada Ribeira Sacra, non sexa capaz de ofrecer ós visitantes e turistas a posibilidade de observar, valorar e coñecer os templos románicos no seu interior, parécenos unha incongruencia e unha seria carencia que limita moito as inmensas posibilidades que a nosa terra ten no atractivo e competitivo mundo do turismo cultural e de interior; e que está frenando o desenvolvemento do que xa debería estar a funcionar como o máis importante recurso económico.
Dende a asociación solicitouse ó Consorcio de Turismo que centre todos os esforzos na búsqueda da apertura destes templos, propoñendo que se intensifiquen as conversas có Obispado, cós párrocos responsables de cada unha destas egrexas, coa Diputación e Consellería de Cultura e Turismo, para que negocien díante da institución clerical; ou ben que sexan os responsables de turismo de cada un dos concellos quenes acompañen e faciliten a visita ós visitantes.
Sin o logro desta mostra, toda a oferta turística cultural queda valeira de contido. Si nalgún día se quere optar a Patrimonio da Humanidade hai que ter perfectamente cuberta e solucionada esta carencia. Namentras, tan só a paisaxe nos pode promocionar.
Esixencia de Austeridade municipal duplícanse as dedicacións exclusivas
Petroglifos no dolmen ou refuxio da Leira Rapada
Na data do 25 de febreiro do 2014 na sección de Lemos da Voz de Galicia publicábase a sorprendente nova da aparición dun dolmen próximo ó castro da Leira Rapada, moi próximo a Vilatán. Ademais afirmába a existencia dun petroglifo na súa tapa consistente nunha cazoleta e dous circulos concéntricos. Quen puxo en coñecemento este achado foi o arqueólogo monfortino Iván Álvarez Meraio, tamén presentou a ficha en Patrimonio para a súa catalogación.
Parece que a natureza e o azar querían compensar a recente malanova sofrida coa caída da Nogueira de Licín coa boa nova deste entusiasta achádego.
Notificación a Patrimonio da inclinación dun ortostato do dolmen de Abuíme
Quizais pola excesiva e continuada choiva caída este pasado inverno , quizais o reblandecemento do chan , provocaron unha acentuación da inclinación do ortostato central do dolmen , que cunha clara tendencia cara o centro do monumento , ameaza con derrumbarse .
Con esta preocupante apreciación , o 24 de marzo do 2014 diríxímonos díante da Dirección Provincial de Patrimonio de Lugo , dependente da Consellería de Cultura , Comunicación Social e Turismo da Xunta de Galicia . Explicamos o estado e solicitamos actuacións tendentes a estabilizar esta parte do monumento .
El nogal más grande y viejo de Galicia
 |
 |
 |
Este majestuoso Nogal (Juglans regia) se encuentra en el lugar de Licín, perteneciente a la parroquia de Santa Eulalia de Licín, a unos 100 metros del viejo camino real de Monforte a Chantada por Belesar «citado en un documento judicial por un pleito de titularidad del 1746″, y está en un terreno al lado de la carretera que separa la finca de la Casa Grande de Licín a la que perteneció. Estas tierras pertenecían al dominio de Real Monasterio de A Cova–Sanviñao. A poca distancia del Nogal se puede contemplar, sepulturas antropomorfas, o en el patio de una casa cercana un antiguo estanque con un curioso sistema de regulación de entrada y salida del agua, y no muy lejos se encuentra el Castro de Licín o también llamado » Castro de Illón«.
 |
 |
 |
 |
En documentos del siglo XIX se menciona el terreno en el que se encuentra el Nogal, al que llaman «A Nogueira da casa». En otro documento del 1828 se refiere al mismo como «Nogal de Santiso propiedad de la casa».
Los vecinos de más edad recuerdan «A Nogueira» del mismo tamaño que hoy tiene y hablan que ya sus abuelos hablaban de un Nogal de grandes dimensiones en la citada finca.
A Nogueira da casa tiene más de 8 metros de perímetro y seguramente fue plantado por la Casa grande de Licín hace más de 500 años posiblemente para alimentarse de sus frutos. El origen de esta casa se remonta a la segunda mitad del siglo XV, en cuya fecha se hallaba habitada por un personaje de ascendencia francesa, Germán Godín «el viejo», en calidad de forero del dominio directo de San Martín de A Cova.
Enrique Pérez Losada, vio reconocido su esfuerzo por proteger este ejemplar único, al ser reconocido por la Consellería de Medio Ambiente, a través de su Dirección Xeral, como especie incluida dentro del catálogo de «Árbores Senlleiros de Galicia», lo que implica que a partir de ahora este Juglans regia, se verá especialmente protegido y divulgado como ejemplar único en nuestra comunidad.
datos proporcionados por Enrique Perez Losada
Solicitude proxecto tras arrancar o plataneiro
Visto o descoñecemento global, pola nula información municipal, do proxecto da obra do entorno do cementerio, do que nin a oposición política tivo noticia, dende a asociación diríxese solicitude de execución dos dereitos do veciño recollidos no ROF e na LRBRL, concretando estos en:
1º – Envio da copia do acordo municipal no que se autorizan as obras, referido o acordo da Comisión de Goberno, que por lei xa debera expoñerse no taboeiro público do concello, e motivou a intervención (esteril) do Defensor do Pobo.
2º – Faciliten o examen e consulta do Proxecto de Obra que recolle as “secretas” intencións do que alí se pretende facer.
Esperamos resposta, e do contrario irémola buscar. Escairón a 14 de marzo do 2013.
Facilítannos o proxecto da obra de adecuación do entorno do cementerio, incluído nunha extensión da zona verde de Escairón ¿?. No proxecto non figura a intención de cortar a árbore, sí a colocación dunha xardineira na entrada do cementerio. ¿Quen deu a orde de arrancar o plataneiro?
Fobia do alcalde á natureza
Que o alcalde do concello do Saviñao ten unha aversión especial polas árbores é algo coñecido xa dende fai anos, pero e que onte os traballadores municipais executaron a orde de amputar a única àrbore que daba presentación ó cementerio de Escairón, un impresionante plataneiro. Esto provocou alarma e indignación en moitos veciños que se dirixiron á asociación.
Esta era unha peza de gran porte que ademáis de engrandecer o espazo do campo santo, daba cobixo os veciños na espera dos actos fúnebres, facendo ese tempo máis levadeiro, sendo todo un símbolo da dicotomía vida – norte que acompaña á existencia do ser humano.
Dende a asociación non se comprende cal é o motivo de cercenar esta impresionante peza arbórea, xa que non interrompía o tránsito nin molestaba nin ameazaba os muros do campo santo.
Esta é unha mostra máis da fobia que o noso alcalde parece ter coa natureza e coas pezas arbóreas. Xa fai tres anos que se fixera unha desfeita coa poda de todos os castiñeiros de índias que hai na beirarrúa do fondo da Devesa, o que supuxo o secado de tres de eses exemplares (aínda non reprantados a día de hoxe) e a inexistencia de floración que é o elemento máis agradecido de esa especie. Pero repítese esa estratexia de “rabizar” polo curto as polas é xeneralízase cada ano en todas as especies que hai no entorno de Escairón: na área de tras do campo do futbol vello e no perímetro do mesmo, na estrada que leva ó campo de futbol novo,.. parece como si lle molestase a sombra e a copa, e pretendera convertir cada peza nun bonsái. Fai dous anos, e coa disculpa de liberar os horrorosos edificios que circundan á Devesa, levouse a cabo a “capadura” das cabezas de cinco exemplares dos maxestuosos carballos , que aínda a día de hoxe non teñen garantida a supervivencia. No pasado ano solicitouse pola asociación a reposición de 9 pezas que foron secando no núcleo da Devesa, no intento tan só unha prendeo. Este ano solicitouse un novo intento de reprantación, pero vemos como a tempada remata e non se repuxo unha soa peza. Tamén se solicitaba por parte das nais que acuden cos seus fillos ó parque infantil a prantación de árbores ornamentais que co seu colorido humanizaran un pouco aquel entorno desolado e espido, pero iso non lle gusta ó noso alcalde. Pero e que ademáis de todo isto, no proxecto do PXOM pretendese convertir todo o perímetro da Devesa en espazo “Equipamental” que facilite a construcción de máis edificacións de servizos do concello, limitando e costreñindo o espazo patrimonial da Devesa, feito que a asociación denunciou.
Todos estes feitos apuntan a unha falta de sensibilidade especial do noso alcalde co patrimonio natural, empeñado en pechar todo espazo verde e público con ostentosas balaustradas de pedra que “encortellan” e encaixonan o que xa de por sí desprende halos de libertade e amplitude.
O feito actual, a amputación da única peza de plataneiro que animaba o entorno do cementerio, está xenerando innumerables criticas nos veciños, que non entenden o motivo nin a finalidade de tamaña agresión. Dende a asociación trasmitimos o descontento veciñal xenerado e pedimos do noso administrador municipal un pouco máis de sensibilidade cos espazos públicos verdes, xa que estes son usados, apreciados e conservados día a día polas distintas xeneracións, e de seguir así non poderemos legar ás xeneracións futuras.
6 de marzo do 2013.
MAPA DO SAVIÑAO
