Non era unha árbore máis
Na data do venres, 8 de marzo do 2013, pudemos comprobar como os peores temores se facian realidade e a árbore do cementerio de Escairón xacía desraizada ás portas do cementerio ó que durante máis de 65 anos deu beleza e protección.
Namentras en Escairón e parroquias próximas non para de escoitarse un clamor popular: é unha barbaridade. E aínda non atopamos o sentido nin a motivación que poido mover ó noso alcalde e equipo de goberno a executar tal vandalismo institucional.
O vello plataneiro, plantado polos pequenos da escola alá polo anos 50 do anterior século, era a única exemplar que sobrevivía daquela plantación que describía un túpido corredor a modo de tunel arbóreo que daba entrada a Escairón dende a vella estrada de Chantada. Moitos daqueles pequenos están hoxe rabiosos pola insensata demostración de poder absoluto.
O maxestuoso exemplar non facia dano algún as paredes do campo santo, pois distaba de él uns 12 metros. Nin as súas raizes levantaban pavimento, nin as impresionantes polas supoñian ameaza algunha.
Dende a perspectiva de quen non vive aquí pódese opinar que non é máis que unha árbore máis no oceano boscoso que nos rodea e que a actitude da xente é unha resposta de histeria e sensacionalismo.
Nada máis lonxe da realidade, esta peza tiña para os veciños de Escairón un sentido especial, unha simboloxía existencial na que se percibía a dualidade vida – morte, árbore vigorosa – terra inerte. Baixo a súa sombra agardábase para dar a última despedida a seres queridos, invitaba a convertir en placentero paseo a visita íntima a quenes descansan eternamente e servía de plácido asento e testigo de conversas. Ata no seu pé foron repartidas as cinzas nun acto predeterminado de fusión coa natureza, nunha intención de fertilidade: “coas miñas cinzas medrarás e pasarei a formar parte de ti”. Non era unha árbore máis.
Pero todo este sentimento non foi percibido por quen non ten a mínima sensibilidade, pola ignorancia de quen non entende que a natureza tamen é patrimonio e está moi arraigada na esencia de todos os que convivimos nesta terra especial. Agora só esperamos que tamaña agresión á identidade do pobo lle acabe por pasar factura.
 |
 |
 |
Propostas trala caída da Nogueira de Licín
Como consecuencia dos continuados temporais que vapulearon Galicia no inverno de 2014 temos a negativa nova da caída da Nogueira de Licín, a única árbore do noso municipio e o único exemplar de esta especie incluído no Catálogo de Árbores Senlleiras de Galicia co código 122A e ó que se lle supoñen 500 anos de idade. Así na data do 10 de febreiro do 2014 o propietario, Xose Antonio, notifica á prensa o feito.
A Devesa precisa de coidados continuados
Continuando coa actividade da asociación de coidado e protección da Devesa, e tal como vimos repetindo todos os anos por estas datas propicias para as labores de plantación, e por certo con boa resposta por parte municipal na reposición anual, notificamos ó concello a necesaria reposición das pezas que causaron baixa neste último ano. Ademais desta atención anual, neste ano solicítase unha laboura de poda, saneamento e selado dos exemplares máis lonxevos, cara a evitar esgañizamentos que poden acortar a vida e con elo a duración de este querido patrimonio .
Manifestación defensa hospital de Monforte
Na data do 16 de marzo do 2013 a comarca de Monforte, Chantada e Quiroga, unha poboación de úns 60.000 habitantes que conviven nun amplo territorio que abarca dende A serra do Faro ata O Caurel, e dende as terras de Sarria ata Os Peares, sáen polas rúas de Monforte a expresar o rexeite da integración do hospital de Monforte en Lugo.
Unhas 10.000 persoas, con moita presenza de elevada edade, recorreron e clamaron por unha sanidade máis próxima, por non ter que volver os tempos de coller un taxi e correr cara á Lugo. A integración da área de Monforte en Lugo conleva a centralización do presupostos e das decisións na capitalidade, en nun medio prazo o recorte de servizos baixo a disculpa da mala rendibilidade economica. Baste mirar para o que acontece no Barco de Valdeorras, que un ano despois da integración en Ourense xa perdeu o laboratorio e algunha especialidade pediátrica, nun só ano.
Dicir que corren perigo as especialidades dun só médico (Neuroloxía, Reumatoloxía, Endocrinoloxía e Neumoloxía), así como a obstetricía. Pola contra, aínda está sin executar a tan prometida e necesaria UCI, ou a especialidade de Xeriatría tan demandada pola realidade social da comarca.
Dende a asociación, seriamente comprometidos cos dereitos cidadáns, organizouse unha charla explicativa e publicitouse o acto en todas as parroquias do municipio. A asistencia de veciños do Saviñao foi notable nunha acción popular masiva na que, dito de paso, a TVG pública nin se dignou a enviar unha unidade, omitindo a realidade e pretendendo manipular a información. É a realidade dun país descabezado onde a xente ten que defender na rúa as agresións que recibe do parlamento galego.
Propostas de mellora da información do punto de turismo dixital
É este un tema no que levamos insistindo dende fai 3 anos. Ata en 3 ocasións aportamos ó concello concrecións a recoller neste sistema dixital de información turística, que é a ÚNICA fonte de información que se ofrece no noso municipio a quenes nos visitan. Tamén nos diriximos díante do Consorcio de Turismo que foi quen diseñou e ubicou este sistema de información en todos os concellos. Algunhas melloras recolléronnas, pero non entendemos a grave carencia de información pola imaxe: fotos de cada un dos puntos sinalados e ubicación nun mapa xeral. Sin este soporte básico e elemental pobre é a información ofrecida. Adxuntamos solicitude:
Queixa polo paso de veículos ó interior da Devesa .
Na data do 20 de novembro do 2013 solicítase do concello pronta solución a este feito reiterado. Un mes despois e ante a falta de iniciativa acodimos a recordarllo. Tan só coa colocación dunhas pedras nos dous puntos de acceso solucionábase o problema.
A Asociación Veciñal do Saviñao, por medio da súa presidenta Violeta Perez Figueroa, diríxese díante da Alcaldía do Saviñao coa intención de trasmitir unha queixa veciñal coa finalidade de que se lle dé resolución.
Solicitude de eliminación das barreiras arquitectónicas nos espazos públicos
No seno da asociación recibíuse queixa dunha veciña pola falta de interese municipal na adecuación dos espazos públicos ó transito e mobilidade das persoas discapacitadas, tal e como recolle a lexislación. Adxunta unha serie de propostas para solventar estas carencias, así como os artigos que se están vulnerando co incuprimento municipal.
A asociación asume esta máis que xustificada petición, trasmitíndoa integramente á Alcaldía.
SOLUCIONADO O ACCESO E SINALIZACIÓN DO DOLMEN DE ABUÍME
Esta era unha débeda histórica da sociedade do Saviñao coa história antiga e co seu patrimonio . Ata agora o dolmen só podía ser visitado acompanado dun veciño coñecedor do lugar , eso si o visitante conseguía dar co campo da festa de Abuíme , e despois acceder atravesando fincas privadas e abancando as alambradas divisorias das mesmas . Chegar a ver o monumento era toda unha odisea . Así de difícil resultaba poder visitar un dos escasos monumentos megalíticos “visibles” en toda a Ribeira Sacra .
Dende a Comisión de Patrimonio e Cultura da asociación tomouse a iniciativa de buscarlle unha pronta solución a este olvido histórico dos nosos rexedores e gobernantes . A finais de xullo do 2013 inícianse os contactos cos veciños propietarios das parcelas por onde se debería trazar o camiño ó dolmen sin invadir as lexítimas . O tema despertou moito interese nos veciños que non puxeron trabas o concederon en “ ben da colectividade “ o permiso de paso polas extremas das fincas .
Días despois limpiouse o acceso e o perímetro do dolmen . Na data do 11 de agosto , para celebrar este acordo , organizouse unha visita ó dolmen invitando a todo o que quixera acodir . A resposta foi masiva , máis de 80 persoas se deron cita no campo da festa , entre eles moitos veciños de Abuíme , orgullosos de poñer en condición de visitable este elemento tan apreciado da súa historia . Inaugurouse así o paso e díante da anta Enrique Perez Losada explicou o significado do monumento naquel momento da prehistoria , así como o aspecto actual . No acto público a asociación comprometeuse a conseguir a adecuada sinalización para guiar os visitantes sin posibilidade de perderse .
No Nadal conséguese que o Consorcio de Turismo da Ribeira Sacra aporte 6 sinais metálicas para colocar nas estradas , guiando o visitante dende Escairón ata a entrada do camiño . En xaneiro do 2014 coa aportación voluntaria dos asociados , colócanse dous postes de madeira tratada que marcan o traxecto polo camiño cedido polos veciños .
Remátase así coa tarefa comprometida , quedando agora o monumento megalítico en situación de “ visitable ” e conseguindo o obxetivo da posta en valor de este preciado elemento patrimonial , único na Ribeira Sacra .
Solicitude á Deputación arranxo estrada Escairón – Ferreira
SOLICITUDE DO ARRANXO INTEGRAL DA ESTRADA ESCAIRÓN – FERREIRA Ó PASO POR RENDAL E LAMAQUEBRADA.
Reprodución da solictude dirixida á Deputación de Lugo o 14 de xuño do 2013:
A Asociación Veciñal do Saviñao, inscrita co nº 13651 no rexistro provincial de asociacións, a traves da súa presidenta Violeta Perez Figueroa con DNI 34.259.009 A, diríxese á Área de Xestión Territorial da Deputación de Lugo coa finalidade de
EXPOÑER:
Que na estrada de titularidade provincial entre Escairón e Ferreira de Pantón, concretamente entre o punto kilométrico 3.2 (pasado o cruz de Lamalonga) e ata o km. 4.5 (pasado o pazo de Lamaquebrada) contados dende o cruz que hai díante da gasoliñeira de Escairón, abríronse neste inverno unha gran cantidade de fochancas, que debido a súa profundidade (algún ten 10 cm. de fondo) está ocasionando accidentes e desperfectos de certa importancia nos usuarios de esta vía.
Tan só que se teña coñecemento na asociación, producíronse cinco siniestros nas dúas últimas semanas, dos que ó menos dous quedaron totalmente inmobilizados tendo que ser rescatados pola grúa con destrozos de importancia no neumático, disco e suspensión.
Advertimos do serio risco de que se produzan máis accidentes xa que nos días de choiva ditos buracos non se perciben ó estar nivelados pola auga. Por outra parte, moitos conductores nas maniobras evasivas para escaparlle a ditos baches, invaden o carril oposto poñendo en risco ós que circulan no sentido contrario.
O número de baches no tramo comentado, cunha profundidade certamente perigosa, é de 2 en dirección a Ferreira, e de 9 en dirección a Escairon.
Recordar que este problema repítese todos os anos nesta mesma zona e na mesma estación.
Queixas rebacheos inservibles
QUEIXAS POLOS CATIVOS E INSERBIBLES REBACHEOS DO CONCELLO
Na data do 7 de xuño do 2013 a Asociacion Veciñal do Saviñao faise eco das protestas recibidas por parte de veciños de distintas parroquias do concello con ocasión do plan de rebacheo que se está executando no Saviñao. O tema de fondo é a provisionalidade da obra, consistente no deposito de grava asfáltica en cada un dos baches, elo sin nivelacion previa nin a compactacion posterior necesaria, o que fai de esta actuación un mero parche sin futuro algún, pois o non estar compactado, esa masa asfaltica é levantada inmediatamente có paso de vehículos, e moito mais acelerada co paso de tractores.
Así, nesta semana pasada recibíronse queixas de Sabariz (parroquia de Stª. Mariña de Rosende), onde se estableceron duas familias procedentes de Madrid, o que supuxo o incremento de 10 habitantes para o núcleo de Sabariz. Queixábanse de que dende o seu asentamento xa solicitaran o arranxo da estrada que atravesa o lugar, pois cada vez que chove fanse balsas de auga que quedan estancadas na cuneta e calzada impedindo case que a deambulación. Solicitaran unha nova capa de rodadura, e na semana pasada sentíronse defraudados o comprobar que a solución municipal quedouse nun rebacheo manual, rácano e escaso, de algun dos moitos buratos.
MAPA DO SAVIÑAO
